(artykuły - nieśmiałość - Gdy przeszkadza Ci nieśmiałość)

Nieśmiałość to brak pewności siebie. Najczęściej obawiamy się, że możemy zachować się nieodpowiednio w danej sytuacji. Przyczyną nieśmiałości jest niska samoocena. Ktoś, komu brakuje wiary w siebie, porównuje się zawsze z innymi na swoją niekorzyść. Chciałby tak jak każdy, przedstawiać się w najlepszym świetle, ale nie potrafi tego zrobić. Jego pozbawione spontaniczności, sztywne, nacechowane milczeniem i brakiem jakichkolwiek reakcji zachowanie , prowadzi do tego, że inni ludzie postrzegają go jako kogoś nieciekawego, niemiłego, wręcz gburowatego. Takiej opinii o sobie każdy nieśmiały boi się najbardziej. A ponieważ jest istotą niezwykle wrażliwą, reaguje przesadnie emocjonalnie, czerwieniąc się, blednąc lub drżąc ze strachu. Bywa, że nie wytrzymuje tak dużych napięć i zupełnie wycofuje się z kontaktów międzyludzkich.

Jakie są następstwa nieśmiałości?

Nieśmiałość przeszkadza najczęściej tam, gdzie jest nastawienie na rywalizację i osiągnięcia. Tu świat jest sceną. Niektórym trudno jest odgrywać swoje role, bo za mało mają agresji, nie potrafią wyrażać siebie, przedstawiać i bronić swoich poglądów, ani ukazać własnych talentów. Silne skoncentrowanie na sobie nie pozwala im słyszeć i widzieć dokładnie tego, co się wokół nich dzieje. W obecności innych mają jakby słabszą zdolność myślenia. W efekcie czynniki te prowadzą do zaburzeń w komunikowaniu się. Nieśmiałość utrudnia nawiązywanie nowych kontaktów, zawieranie przyjaźni, wywołuje natomiast uczucie osamotnienia. Największym problemem nieśmiałych osób jest to, że nie są oni w stanie podjąć różnych, ważnych dla siebie działań. Dzieje się tak nawet wtedy, gdy wiedzą jak to zrobić. Zyskują opinię nieudaczników, a są to na ogół ludzie wartościowi, o bogatej osobowości, dobrych chęciach, a nawet dużych, tylko ukrytych możliwościach.

Zacznij przełamywać swoje bariery psychiczne

Nieśmiałość tak naprawdę nie zawsze nam utrudnia życie. Zdarza się wcale nierzadko, że osoby nieśmiałe wywierają wrażenie skromnych i sympatycznych. Wielu z nas chętnie nawiązuje z nimi znajomość, ponieważ ludzie ci nie są agresywni w kontaktach a są dobrymi słuchaczami. Ich towarzystwo jest o wiele przyjemniejsze niż osób przebojowych ale często puszących się z byle powodu. Poza tym, nieśmiałość nie dokucza zawsze. Przeważnie występuje w określonych okolicznościach i miejscach, w kontaktach z tylko niektórymi typami ludzi. Dobrze byłoby zastanowić się, co wzbudza w Tobie uczucie niepokoju. Na pewno trzeba poprawić własną samoocenę. Pomyśl zatem o własnych mocnych stronach. Każdy je ma i Ty też. A słabości? Spokojnie możesz przymrużyć na nie oko. Nikt nie jest przecież bezbłędny. A tak właściwie, to tylko Ty wiesz o wszystkich swoich niedociągnięciach, inni mogą w ogóle ich nie zauważyć, a jeśli już, to szybko zapominają o nich.

Strategie walki z nieśmiałością

Osoby nieśmiałe najchętniej założyłyby "czapkę niewidkę", aby nikt ich nie zauważył. Byłoby im łatwiej żyć, gdyby pomyśleli, że inni ludzie mogą mieć podobny problem; a to, że patrzą, nic przecież nie oznacza. Jeśli jednak tak bardzo przeszkadzają im spojrzenia innych osób, najlepiej zrobią gdy będą przychodzić na wszelkie wystąpienia publiczne i spotkania towarzyskie na samym początku, kiedy jeszcze prawie nikogo nie ma. To pozwoli na lepsze zaaklimatyzowanie się w nowej trudnej sytuacji. Potem warto nawiązać kontakt z kimś, kto budzi sympatię, ma podobne zainteresowania. Trzeba uważnie słuchać tego co mówi i zadawać pytania, podsycając temat. Nie należy wtedy wykonywać zdradzających nieśmiałość gestów, jak bawienie się długopisem. Nie można też uciekać wzrokiem, bo to zniechęci rozmówcę do kontaktu. Najlepiej patrzeć w oczy i szczerze z uśmiechem na ustach, już na początku rozmowy przyznać się do swojej nieśmiałości. To pozwoli rozładować niepotrzebne napięcie.

Jeśli nieśmiałość w dalszym ciągu utrudnia Ci życie

Można pomyśleć o zapisaniu się do jakiegoś kółka zainteresowań, wzięcia udziału w akcjach charytatywnych. Tam osoba nieśmiała spotka wielu ludzi podobnych do siebie. W sferze zawodowej i nie tylko, warto nauczyć się promowania własnej osoby, czyli aktywnego eksponowania swoich zalet. Ale trzeba uważać, aby nie przesadzać, bo efekt będzie odwrotny od zamierzonego. Dobrze byłoby nauczyć się mówić innym miłe słowa, prawić komplementy, wyrażać swoje współczucie, bądź chęć przyjścia z pomocą. To zawsze robi dobre wrażenie, pod warunkiem, że jesteśmy szczerzy. Inaczej takie zachowania mogą być odebrane jako narzędzie manipulacji. Niektórzy ludzie czują się lepiej, gdy nawiązują bliskie kontakty z osobami o wyższym statusie, bądź z tymi, którzy odnieśli sukces. Pławienie się w cudzej chwale nie daje na pewno takiej przyjemności, jak duma z samego siebie. Dlatego to jest metoda tylko na chwilę, a właściwie to bardziej gra. W wielu przypadkach jest niezupełnie uczciwa, a więc niegodna polecenia.