Forum.nieśmiałość.net

[jaczylija]

Więc... zdania nie zaczyna się od więc. Więc nie zacznę od Więc tylko od razu przejdę do tematu ;D. Więc (a niech to! ;p) mam pytanie. Czy ktoś z Was słyszał/ stosował metodę tzw. samoleczenia? Dla wyjaśnienia polega ona na zrelaksowaniu się i powtarzaniu w myśli kilku zdań, które (podobno) mają uwolnić pozytywną energię i uzdrowić organizm. Na przykład regułka dotycząca pozbycia się negatywnych emocji:
"Cudowna siła Nadświadomości przechodzi właśnie przez moje ciało. Całkowicie oczyszcza mój umysł. Wypełniony/a tym wewnętrznym wyciszeniem pozbywam się wszelkich negatywnych emocji i rozkazuję by natychmiast zostały zastąpione uczuciami głębokiej radości i zadowolenia..." itp, itd. . Ostatnio zainteresowałam się tym i postanowiłam powyższą regułkę zastosować. I muszę powiedzieć, że od dwóch dni idąc do szkoły mam ochotę skakać i śpiewać (no, może lekka przesada), a przedtem szłam ociężała i naburmuszona narzekając na wszystko w duchu.
Więc (znowu...) może rzeczywiście to skuteczne? Może to choć trochę pomoże zwalczyć nieśmiaość? Może pomoże "zlokalizować" jej źródło i je zlikwidować? Jak myślicie?

[Sierra]

Warto wyprobowac, chociaz ja bym nie dal rady powtarzac, ze przeplywa przeze mnie jakas magiczna energia Ja tam wole wypic pare bro i po klopocie A tak na serio to moze kiedys sprobuje

[spacja]

jeśli się w to naprawdę uwierzy to moim zdaniem może to być skuteczne (tak jak i inne metody autoperswazji czy jak to się nazywa). jeśli Tobie pomaga, warto kontynuować

[ania84]

A, takie afirmacje

Może nie o cudownej sile nadświadomości, ale pamiętam że kiedyś miałam codziennie ileś tam razy - 10-20? (nie pamiętam już) pisać w zeszycie jakieś tam zdania. Nawet powiem działało

[ShySe]

[Paluszek]

A ja zakładałam takie zeszyty i pisałam w nich setki razy jedno zdanie. Założyłam też taki zeszyt, w którym napisałam 1849 razy (!) zdanie: "Jest gdzieś mężczyzna, który na mnie czeka. Mam zamiar go znaleźć". I wtedy poznałam Pana powyżej.

[ania84]

Heh

[Sahem_Cry]

Paluszek, auto hipnoza... : )

Sam kiedyś medytowałem. Nadal czasem to robie dla polepszenia humoru czy zrelaksowania się i zwiększenia pewności siebie.

[Kasinka]

[Selevan]

Cytat:

I wtedy poznałam Pana powyżej.

Pana powyzej? to znaczy?

[Sahem_Cry]

[Selevan]

no wlasnie tez o tym mysle..

[Paluszek]

[Marti]

Tym to dobrze <zazdrości>.

[Selevan]

a ja jakos nie widzialem nigdzie

jednak to forum jest magiczne

[Młoda]

[Sahem_Cry]

[Selevan]

ja czekalem i jakos dorwalem

@up

forum niesmialosc dziala

[Młoda]

[SixDildoBob]

Natychmiast kogoś mieć

Przyznasz, że byłam idiotką. J. spojrzała na mnie prowokująco. "Kretynką ostatnią byłam, mówię ci. Kiedy miałam 20 lat, rzuciłam mojego chłopaka i zaraz wpadłam w dygot, że już mnie nikt nie zechce. Ze strachu władowałam się drugi raz, też fatalnie. Wzięliśmy ślub i tak to trwało, siłą bezwładu. Dzień po ślubie przepłakałam, ale nawet mi to nie dało do myślenia. Uznałam, że tak musi być. Minęło siedem lat. Odchodzę, szkoda życia". J. wpadła do mnie tylko na chwilę i, jak to czasem bywa, została parę godzin. Krótko ostrzyżona, uśmiechnięta, pełna energii. A pamiętałam ją jako długowłosą, poważną i bardzo mądrą studentkę. Tylko trochę smutną. Chodziła do mnie kilka lat temu na zajęcia, potem przeszłyśmy na "ty", a potem znikła mi z oczu. Teraz siedziała przede mną kobieta, która wie, czego chce. "Nie boisz się?", spytałam nieśmiało, myśląc, że ja bym się jednak bała. "Coś ty! Wręcz przeciwnie, nigdy nie czułam się tak dobrze. Ja się w tym związku nie mieszczę. Czas poromansować z samą sobą. Przecież ja nawet nie miałam czasu zorientować się, kim jestem! Odbijałam się tylko w jego oczach...".

Rozmowa z J. przypomniała mi moje lęki sprzed lat. To ssanie w dołku i paniczną potrzebę, żeby teraz, zaraz, natychmiast "kogoś mieć". Tę panikę, że inne już, a ja jeszcze nie. Te zakochania trochę na siłę, bo to obciach nie mieć chłopaka. Te nocne rozmowy z przyjaciółkami: co on powiedział, co ja na to, jak milczał, jak kichnął, jak patrzył. To czatowanie przy telefonie i odliczanie dzwonków, zanim się podniesie słuchawkę. Żeby nie pomyślał, że czekałam. To głupie uczucie, że to jednak nie ten, i odkładanie rozstania na potem: bo on taki zakochany, bo plany na wakacje, bo walentynki, bo impreza u X, bo sylwester...

Dolewam J. herbaty i zastanawiam się, czy ten horror już na pewno za mną. Nie jestem zakompleksioną nastolatką, spotkałam mężczyznę mojego życia... ale przecież nigdy do końca nie wiadomo, kiedy TO się pojawi. Ten babski lęk, który u Bridget Jones wciela się w owczarka i pożera jej zwłoki w pustym mieszkaniu, a Ally McBeal przynosi halucynacje z suknią ślubną i upiornym niemowlakiem w rolach głównych. To poczucie, że TRZEBA kogoś mieć, i ten lęk, że się go straci. Niby mamy wolny rynek, ale nikt nie reklamuje ubezpieczenia od samotności. Trzeba by zakazać rozwodów albo przykuwać mężczyzn do kaloryferów, albo wstąpić do jakiejś sekty, gdzie pary swata komputer, a co komputer złączy... "Słuchaj", powiada J., "to jest jakaś kobieca choroba. To się powinno leczyć. Mamy przyjaciół, pracę, świetnie sobie radzimy i konamy ze strachu, że będziemy same. Potem lęk nazywamy miłością i męczymy się latami z jakimś przypadkowym facetem. Do tego ta ideologia, że trzeba nieść swój krzyż. Znam kilka takich kobiet: niosą te swoje krzyże i niosą, lata mijają, a one trwają w domowym piekiełku i jeszcze domagają się współczucia od innych. Okropność. Ja się z tego wypisuję...".

Tu przypomniały nam się dwa powiedzonka. Jedno swojskie, polskie i bezwstydnie seksistowskie, a drugie amerykańskie, bezczelnie feministyczne. Pierwsze: Kobieta jest jak małpa, nie puści jednej gałęzi, zanim się nie uczepi następnej. Drugie: Kobieta bez mężczyzny jest jak ryba bez roweru. Szczerze mówiąc, oba mi się podobają. To przecież dwa stany kobiecej świadomości, dwie filozofie życiowe. Obie znam z pierwszej ręki.

Wizja pierwsza, ta z małpą. Bez faceta ani rusz. Nie wiesz, gdzie się kupuje bilety do teatru, nie umiesz nastawić magnetowidu ani zapiąć suwaka na plecach. Nie śpisz, nie jesz, marniejesz w oczach. MUSISZ mieć faceta, i już. Wyznawczynie tej wizji wierzą (a może tylko udają, że wierzą?) w opowieści o dwóch połówkach jabłek i o tym, że kocha się tylko raz. Każdy kolejny raz nazywają tym pierwszym prawdziwym, a wszystkie poprzednie pomyłkami. Niestety związki też im wychodzą średnio, bo żaden mężczyzna nigdy do końca nie wypełni ich wewnętrznej pustki. Więc na wszelki wypadek zawsze mają na oku następnego...

Wizja druga, ta z rybą. Zaczyna się od objawienia, że w związku też można się czuć przeraźliwie samotną. Leży sobie obok ciebie twoja druga połowa, rozkosznie pochrapuje, a ciebie połyka czarna dziura. Kiedy się to poczuje i nie zacznie od razu szukać nowej gałęzi, następuje przełom. Przestajesz wierzyć w bajki o połówkach jabłek. Jeśli już, to sama stajesz się jabłkiem. Lśniącym i dojrzałym. Osobnym i samowystarczalnym. We własnym łóżku śpisz jak suseł, sama dla siebie gotujesz chińszczyznę, jesteś ekspertem od obsługi magnetowidu, własnego i trzech przyjaciółek. A do suwaków na plecach masz sprytnie zagięty spinacz.

Po takim objawieniu i kilku miesiącach radosnej niezależności często nadchodzi prawdziwy związek: dwojga ludzi, a nie żadnych połówek. I to jest całkiem przyjemne, chociaż wcale nie jest konieczne do życia. Bo kobieta bez mężczyzny jest jak ryba bez roweru.

Agnieszka Graff
www.polki.pl

[haraszo]

ejmen, bracie Dildo
albo, yyy, raczej pani Graff

a co do potęg umysłu to tylko w potęgę dalekowschodnich medytacji wierzę. choć sama jeszcze nie czuje się na siłach aby systematycznie się do tego przykładać. brak sił na zwleczenie się z łóżka czasem a co dopiero na taką koncentrację i skupienie...

[SixDildoBob]

[ania84]

[Młoda]

[SixDildoBob]