Forum.nieśmiałość.net

[ech]

Siema, 3 września zbliża się nieuchronnie co mnie trochę (bardzo?) martwi... Za jakieś 61 godzin i 28 minut (jeśli dobrze policzyłem :p) rozpocznę naukę w LO... Jak kończyłem gimnazjum to niby się cieszyłem trochę, że będę mógł zmienić swój wizerunek, poznam nowych ludzi i w ogóle. Ale teraz zaczynam się bardzo stresować... Obawiam się czy trafię na fajną klasę... W ogóle ten pierwszy dzień będzie bardzo trudny, nie umiem raczej nawiązywać kontaktów... Jeśli zrobię z siebie idiotę ( ) w pierwszy dzień to będę miał przerąbane przez 3 lata Nie wiem czy będę potrafił do kogoś podejść, nie wiem co powiedzieć, nie wiem z kim usiądę w ławce... Nie znam nikogo z nowej klasy... Jeszcze pewnie każdy będzie się przedstawiał całej klasie i mówił coś o sobie (aaaaaaaaaaaaaa! )... Nie wiem jak to będzie. Mieliście tak, jak było u was i co myślicie o tym w ogóle?

[piotros]

[looksharp]

Ważne żeby już na samym początku podejść do kogoś zagadać..Może to głupkowato zabrzmi,ale najważniejsze jest,żeby już na samym początku, pierwszego bądź drugiego dnia, doczepić się do kogoś, do pojedynczej osoby bądź grupy.Prawdopodobnie nie będziesz sam jeden nie znał nikogo, podejdziesz do kogoś kto stoi z boku, po prostu zagadasz do tej osoby i dalej jakoś się potoczy.Najważniejsze jest po prostu,żeby nie sterczeć od początku samotnie z boku, od samego początku w klasie zaczynają się tworzyć paczki i kliki, do których z upływem czasu trudniej się wkręcić.

[piotros]

[Ysa]

Ja też zaczynam naukę w liceum. Mam zamiar się przełamać w kontaktach z ludźmi. Musimy walczyć ;-)

[Fivi]

Też teraz zaczynam naukę w LO więc witam w klubie
I też się przyłączam do zdań innych mówiących, że "najlepiej od razu się do kogoś podczep". Przy poznaniu pamiętaj - mocny uścisk, a przynajmniej uśmiech na twarzy Tematy do rozmów mogą być najbardziej zużyte ale i dobre - jakiej muzyki słuchasz? gdzie mieszkasz? jakie masz hobby? itd. I nie martw się, nie jesteś jedyny, który się boi i który nikogo tam nie będzie znał. Tak naprawdę nawet najbardziej śmiałe osoby się trochę boją, tylko że tego po nich nie widać.

[Ysa]

Olać ludzi!!! Idźmy na całoś, co ma być to będzie i nie przejmujmy się tym co o nas ludzie pomyślą

[ech]

[elliot]

Z własnego doświadczenia - nie ma się czego bać Skończyłam liceum jakiś czas temu, ale jeszcze pamiętam początki pierwszej klasy:). Zwykle wszyscy są dla siebie uprzedzająco mili, bez wyjątku. Tematy do rozmowy nasuwają sie tez same - jak masz na imię, gdzie mieszkasz, ale tez typowo szkolne - kto będzie wychowawcą a kto będzie uczył; co o nim słyszałeś/aś; I tak przynajmniej przez pierwsze dwa tygodnie:) U mnie w klasie było kilku chłopaków i dużo więcej dziewczyn; co chyba spowodowało, że wytworzyła sie u nich szybko taka męska solidarność, chroniąca przed zalewem kobiecości:) W każdym razie nie bój się zagadywać - zwłaszcza do osobników stojących samotnie, także nieznających nikogo.

[SayMyName]

pamiętam jak też sie tego bardzo stresowałam. najgorsze było to, że trafiłam na przeokropną klasę, nie mogłam się z nikim dogadac i musiałam zmieniać szkołę po 2 dniach pobytu. Rany, ile ja wtedy hektolitrów łez wylałam... byłam w klasie z samymi babami (36 bab ) i to jeszcze tak niemiłymi i perfidnymi, że nie miałam siły... w nowej szkole wiedzieli, że 'ktoś' jeszcze dojdzie i wszyscy sie zastanawiali kim jestem, to dopiero musiałam dobrze wypaść... Ale własnie najwazniejsza była na początku taka rozmowa o pierdołach...potem to wszystko się powoli kształtowało no i w ten sposób moge teraz stwierdzic, ze mam nowych przyjaciół:) zycze powodzenia w nowej klasie i oby była lepsza niż ta moja pierwsza:)

[Ysa]

a ja będę mieć w klasie 28 bab, w gimnazjum chodziałm do żeńskiej klasy i jestem przyzwyczajona

[Metro]

Nie martw sie. Ja tez jak konczylem gimnazjum to chcialem zmienic swoj wizerunek ( moze mi sie troche udalo) i tez sie balem. Ale jak sie potem okazalo niepotrzebnie bo w LO ludzie okazali sie "lepsi" niz w gimnazjum. Tez nie znalem nikogo. Ale zagadalem potem do paru chlopakow (bo niesmialy jestem glownie wobec dziewczyn) i mam paru kolegów. Poza tym czasami jesli cie to pocieszy czasami robie z siebie idiote (moze nim jestem). Ale w liceum lepiej jest niz w gimnazjum (tylko trzeba 24h na dobe sie uczyc). Poza tym jak nikogo nie znasz to latwiej bedzie ci zmienic swoj wizerunek. Powodzenia

[piotros]

[Fivi]

To ja będę mieć w klasie 11 dziewczyn i około 27 chłopaków, więc chyba tak czy siak będę musiała sie na nich przełamać sytuacja sama pomoże xD

[ech]

Ja nie wiem ile będę miało dokładnie dziewczyn w klasie ale w przewadze będą faceci :p Sam nie wiem, może to i dobrze. Wszystko zależy od tego na jakich ludzi trafię...

Najgorzej będzie jak np. przyjdę i wszyscy będą gadali ze sobą w grupkach (na korytarzu czy gdzieś tam) wtedy będzie ciężko się do kogoś przyczepić...

[mara]

Widzę, że macie dobre wspomnienia. Ja od początku nie miałam tak różowo.
Po gimnazjum miałam okropne wspomnienia i nadal byłam zalękniona, gdy szłam do lo.
Po pierwszym dniu myślałam, że będzie super, ale tak do końca nie było. 1 września siedziałam z jedną dziewczyną, która też wyglądała na nieśmiałą, na drugi dzień przemogłam się i zapytałm się czy usiądziemy razem w ławce. Ona niestety już komuś innemu to obiecała. Mnie to jakoś tak dobiło, że usiadłam sama z dala od reszty i tak na długi czas zostało.
Na początku porobiły się grupki i dopiero póniej jak pierwszy entuzjazm innych z powodu nowej klasy opadł, ja jakoś się bardziej wkręciłam. Potem już było lepiej. Ale już do końca zostałam trochę z boku.
Jednak w porównaniu z gimnazjum to była sielanka. Przynajmniej miałam z kim pogadać.
Więc radzę ci, zagadaj, walcz. Nie skaż się od razu na samotnika. Mam nadzieję, że ci się uda wkręcić do nowej klasy. Pozdrawiam! :wink:

[Ysa]

jeśli w tej szkole nie będę potrafiła się przełamać, to już wszystko skończone

[Locke]

No to witam w klubie! :wink: Ja jestem bardziej nieśmiały w "rozmowach" z dziewczynami, a u mnie w klasie będzie ich AŻ 20. Dodam, że chłopaków będzie 7, w tym ja. Szykuje się prawdziwa szkoła życia.

[Alii]

Ja również witam w klubie :wink:. Strasznie się boje tego rozpoczęcia roku , ja w klasie będe mieć 4 chłopaków i 25 dziewczyn, nie licząc siebie . Mam nadzieje, że jakoś to będzie i że się w końcu jakoś przełamie :?, chociaż to jest strasznie trudne...

[zbyslaw]

miałem tak samo. mowiłem sobie ze poznam nowych ludzi i wogole bedzie ok, ale wtedy jescze nie byłem swiadom siły mojej niesmiałosci, okazało sie ze jest gorzej niz było w gimnazjum. trzymaj sie

[ech]

[Patryk81]

zobaczysz że to jakoś samo pójdzie. Ja pamiętam że wogóle się nie udzielałem ale już pierwszego dnia sami do mnie podeszli i zagadywali, luźna gadka o szkole, o planach na przyszłość, o zainteresowaniach i tak jakoś się potoczyło że po kilku dniach stanowiliśmy naprawdę zgraną ekipę.
Swojego wizerunku raczej nie zmienisz - łatwo tak powiedzieć, trudniej zrobić (próbowałem) ale napewno poznasz takich ludzi którzy polubią cię takim jaki jesteś. Trzymaj się

[Kropka212]

Liceum... :? Najgorszy okres mojego życia. Jakby go nie było, jakby został wyrwany z życiorysu. Gimnazjum natomiast to jeden z najlepszych czasów w moim życiu pomimo, że początkowo nie zapowiadało się najlepiej.
Jak sobie przypomnę gimnazjum to pierwszego dnia jeszcze na rozpoczęciu sama zagadałam do jednej dziewczyny i się z nią zapoznałam a potem tego dnia usiadłyśmy razem w ławce. Niestety następnego dnia okazało się, że do naszej klasy chodzi też jej koleżanka z byłej szkoły, a której nie było na rozpoczęciu roku i oczywiście z nią usiadła. No i wszyscy w trymiga zdążyli sie jakoś razem porozsiadać a ja zostałam sama. Oczywiście dobiło mnie to... Jeszcze do tego w pierwszym tygodniu roku szkolnego na polskim rozmawialiśmy o wrażeniach z pierwszych dni gimnazjum (jestem pierwszym rocznikiem gimnazjum) i nauczycielka coś powiedziała o tym, że trzeba sie otworzyć itd i patrzyła się wtedy wprost na mnie samotną w ławce. Okazało się jednak, że nie jest tak źle. Na przerwach zawsze siedziałam z grupką 5 dziewczyn, z których jedna to była ta poznana na rozpoczęciu, druga to jej koleżanka, trzecia to taka jedna, która mieszkała na moim osiedlu, czwarta usiadła z tą trzecią a piąta siedziała z jakąś jeszcze inną dziewczyną, która trzymała się z inną grupką dziewczyn. No i sobie spędzałyśmy razem przerwy i dobrze się czułam w ich towarzystwie, zwłaszcza, że z tą trzecia zaczęła mnie wyciągać dzień w dzień z domu po szkole a dzisiaj jest moją, chyba mogę powiedzieć, przyjaciółką. No, a z tego mojego siedzenia samej w ławce to jak się potem okazało rzadko kiedy siedziałam sama, bo ta czwarta bardzo często chorowała wiec siadałam z trzecią, a całą druga i trzecią klasę przesiedziałam z tą piątą
Eh, to była sielanka... takie stare, dobre czasy, pomimo tego, że była przewaga dziewczyn i byłam w klasie kujonów. Aż żal było mi iść dalej do liceum.
I chociaż do liceum poszłam z dobrym nastawieniem to od początku było nie tak jak trzeba. Pierwsze dni a ja nie potrafiłam złapać wspólnego języka z nikim. Ludzie najczęściej poprzychodzili ze swoimi znajomymi do klasy. Pamiętam, że na 1 godzinie w-fu, pierwszego dnia robiliśmy coś w parach. Jakaś dziewczyna zapytała czy może być ze mną a ja się zgodziłam. Potem razem usiadłyśmy i tak siedziałyśmy cały ok, lecz siedziało mi się z nią strasznie bo cały czas miałam wrażenie, że jest sztuczna i fałszywa. Na przerwach siedziałam z jakimiś innymi osobami, ale zwykle milczałam i bardzo męczyło mnie ich towarzystwo. To również była klasa kujonów, z tym że tym razem z przewagą chłopaków i było więcej osób w klasie niż w gimnazjum. To był istny "wyścig szczurów" i można było to ująć tak mniej więcej: "każdy sobie rzepkę skrobie".
W sumie jak tak poczytam niektóre opowieści ludzi tutaj na forum dotyczące żywota szkolnego to u mnie nie było najgorzej. Nikt się ze mnie nie wyśmiewał, nikt mnie nie bił. Czasem nawet sobie trochę pogadałam z ludźmi. Problem polegał na tym, że to ja się czułam nie komfortowo psychicznie w towarzystwie tych osób. Niby gadałam, ale tak na siłę wręcz... Nauczyciele strasznie nas naciskali przez całe 3 lata strasząc maturą i to była ogromna presja... zwłaszcza a matmy.
Gdybym miała podsumować okres liceum to napisałabym tak: kiedy wreszcie zdałam maturę i dostałam się na studia, opuściłam wreszcie to psychiczne więzienie by móc upajać się wolnością jaką dają studia.

[piotros]

[haine]

Ja również nie mam najlepszych wspomnień z początków w liceum. W klasie sami faceci, każdy kombinuje jak się popisać przed innymi, więc o ubytki w uzębieniu nie było trudno. Na szczęście 4 lata to wcale nie tak dużo, a trzeba pamiętać że to ostatnie lata, kiedy można się "cieszyć" szkołą.