Forum.nieśmiałość.net

[Oczko]

Ponieważ dużo myślę na temat śmierci, chciałam zapytaćco waszym zdaniem czeka was/nas po niej?

[jaq]

Wielka nieogarniona nicość. Po prostu w organizmie ustają wszelkie procesy życiowe i kończy się nasze "5 minut".

Dlatego każdemu życzę, aby potrafił cieszyć się swoim życiem i odpowiednio je wykorzystać. Aby mógł na łożu śmierci powiedzieć: "To było dobre życie. Dziękuję wam"

[stanleyy1]

Gdy o tym pomysle ogrania mnie strach, ale juz nauczyłem sie kontrolowac ta mysl. Smierc nie da sie opisac słowami, stan człowieka nie da sie opisac.

Mysl ze mnie nie bedzie jest przerazajaca bo jak to tak - nic , zero? Przeciez widze,słysze a za .... lat koniec,pustka. Czy bede mógł chociaz doswiadczyc ciemnosci,pustki czy chociaz dusza mnie gdzies poprowadzi, nie zostawi??

Zycie jest jedno a my niesmiali je po czesci marnujemy, przejmujemy sie opinia innych a i tak wszyscy umrzemy ,Ci smiali normalnie a my niespełnieni; powstrzymujacy swoje słowa i czyny. Dlatego czasem mam takie chwile szalenstwa bo gdy przypomne to sobie po prostu pre naprzod i olewam niesmiałosc . I tak juz za duzo zmarnowalem.......... i marnuje nadal.

[ShySe]

Śmierć nie byłaby prawdziwą śmiercią, gdyby cokolwiek miało nas po niej czekać. Ale ja jestem przekonany, że po śmierci nie ma już nic. Niezbyt przyjemna persperktywa? A skąd. Przyszedłem na świat zaledwie ćwierć wieku temu, a wcześniej przez tysiące lat mnie nie było i jakoś nie wspominam tego tragicznie! Po prostu życie jest chwilą -- zaczęło się i tak samo się skończy. Nie ma w tym nic przerażającego -- w przeciwieństwie do sytuacji, kiedy po śmierci miałoby się coś z nami jeszcze dziać. Po prostu nas nie będzie, tak jak to było dotychczas przez prawie całą historię świata -- i tyle. Wyobrażanie sobie siebie w tym stanie nie ma sensu, bo nie będziemy w żadnym stanie! Na pewno nie będziemy cierpieć ani żałować, że czegoś nie zrobiliśmy -- tylko żywi ludzie są do tego zdolni.

Boję się śmierci. Nie jej "konsekwencji", tylko samego momentu. I tego, co będzie przed. Tego przede wszystkim...

ShySe

[jeden_z_wielu]

[Melkor]

Wg. mnie śmierci tak naprawdę nie ma, to jedynie przeobrażenie się i wyjście poza ciało. A to życie to taka przejściowa forma, niemniej bardzo nieprzyjemna i wpływająca na życie po tzw. śmierci. Poza tym jeśli już ktoś słyszał o reinkarnacji, to wie, że człowiek (jego ja - dusza) rodzi się ponownie, bo jest na tyle związany z tą rzeczywistością, że nie chce opuszczać jego i nawet nie zdaje sobie sprawy, że istnieje coś innego, lepszego, niż ta marna egzystencja. Niektórzy są tacy, że nie wiedzą, że umarli i przebywają blisko Ziemii(stąd zjawisko Poltergeist). Tak nawiasem mówiąc, gdy człowiek umiera czy lepiej mówiąc, opuszcza ciało, to umiera też dla niego świat, bo ta rzeczywistość jest tylko potworną iluzją tkaną przez umysł pospołu ze zmysłami, i oba te "narzędzia" duszy nie dają prawdziwej, w pełni obiektywnej odpowiedzi, nie można nimi poznać prawdy, brak w niej pełnego obiektywizmu, kolejna rzecz to taka, że przez własne wyobrażenia tworzone przez te "narzędzia" tylko cierpimy i odczuwamy zazwyczaj nieprzyjemne bodźce. Nie przypadkowo, jeden z filozofów stwierdził, że każda nasza myśl zabija świat, a jeszcze inny, że ludzi nie niepokoją ludzie i rzeczy, lecz własne wyobrażenia i przekonania na ich temat, wysnute z umysłu.

[white.adder]

Ja sie raczej smierci nie boje. Nie boje sie swojej smierci - boje sie za to smierci bliskich, tych na ktorych mi zalezy, tych z ktorymi jestem w jakis tam sposob zwiazany. I boje sie tez tego, co bedzie przed smiercia - swiadomosci konczacego sie zycia, myslenia o tym, czego nie udalo sie badz nie zdazylo zrobic na tym swiecie. A potem, to juz mi bedzie wszystko jedno - nadejdzie nicosc i swiety spokoj. Tak jak przed naszym pojawieniem sie na tym swiecie - tutaj zgadzam sie z ShySe.

Jesliby mialo byc cos po smierci, to czemu nie bylo czegos przed narodzeniem - nawet jakas forma bytu przed narodzeniem bylaby bardziej naturalna od "czegos" po smierci. A jakos nie kojarze, aby ze mna cos bylo przed narodzinami. Tym bardziej nie bedzie czegokolwiek i po ziemskim zyciu.

W smierci jest jednak jeden drobny "plus" - kazdy jest wobec niej rowny. Kazdy niej w koncu doswiadczy i nikt, chociazby mial niewiadomo ile pieniedzy i jakie znajomosci, w koncu ja spotka. Tego niestety mozemy byc pewni.

[BartyCrouch]

to jak... popełniamy zbiorowe samobójstwo...?

[Oczko]

[cichosza]

po śmierci nie ma nic
dlaczego tak bardzo chcecie wierzyć w cuda?
jakoś nikt się nie pyta jaki jest sens życia bakterii. sens nie istnieje, życie jest krótkie, liczy się tylko przetrwanie gatunku.

przykazanie na dziś: żyj każdym dniem, tak jakby jutra miałoby nie być...

[ShySe]

[miminik]

Myślę (a raczej czuję , że śmierć nie jest ani końcem, ani początkiem..przeświadczenie to wiążę tylko z osobistymi odczuciami, a mianowicie: Jeśli umarł mi ktos bliski, to nigdy nie miałem takiego uczucia, że już nie zobaczę tej osoby..że ten ktoś był tylko ciałem Właściwie to zawsze miałem pewność istnienia pierwiastka duchowego w życiu, który oczywiście może być nieśmiertelny

"Po co marnować życie na strach przed śmiercią" - K-Pax

[white.adder]

No ale co to za smierc, skoro po niej jest jakis inny byt. Wtedy mozna to nazwac tylko jakims przeistoczeniem sie.

Zreszta nawet jesli byt jest w jakis tam sposob ciagly, to brak ciaglosci swiadomosci (bo nie mamy swiadomosci poprzednich wcielen bytu) i tak czyni ze smierci koniec wszystkiego. Co mi z tego, ze swoim zyciem zasluze sobie na przyszle lepsze zycie (np. w innym wcieleniu), skoro i tak nie bede wiedzial o swoim obecnym nedznym zyciu . Krotko mowiac, tak czy siak, zyjemy i istniejemy tylko od narodzin do smierci. Tak mi sie to jakos widzi...

[miminik]

white.adder-> Chciałem tylko uświadomić, bezsensowność stanu, w którym to człowiek miałby pewność "ciągłości swojej świadomości" (jak to ładnie nazwałeś) W takiej sytuacji mógłbyś powiedzieć np. Ten żywot przeznaczam na same przyjemności, a w nastepnym sobie to odpracuję Przy takim myśleniu świat nie ruszyłby z miejsca My nie mamy tej pewności, pozostaje nam Wiara i to zmusza nas do pewnych wyrzeczeń i decyzji w życiu.

Cytat:

No ale co to za smierc, skoro po niej jest jakis inny byt. Wtedy mozna to nazwac tylko jakims przeistoczeniem sie.

Istotnie jeśli jest inny byt, to należy tak to nazywać, ale ja używam słowa śmierć tylko w przypadku "śmierci cielesnej"

[Melkor]

Cytat:

Ten żywot przeznaczam na same przyjemności, a w nastepnym sobie to odpracuję Przy takim myśleniu świat nie ruszyłby z miejsca

Gdyby człowiek wiedział o swojej prawdziwej naturze i odkrył ją, wtedy świat materialny nie ruszyłby z miejsca, bo... nie byłoby takiej potrzeby. Każdy, gdyby wiedział że czeka go coś lepszego niż codzienne obowiązki: chodzenie do pracy, nakazy i zakazy, a przede wszystkim ograniczenia samego siebie (nieśmiali aż nazbyt dobrze wiedzą, że nia ma się kontroli nawet nad samym soba), zostawiłby to życie obstawione i splugawione materią. Problem w tym, że nawet wiedza sama nie wystarczy, albowiem żeby stąd odejść, trzeba pokonać własne ograniczenia cielesne w szczególności umysł który współtworzy ten badziew, pospołu ze zmysłami. Jest to bardzo trudna sztuka i zależy od tego jak bardzo ktoś tkwi w materializmie i przekonaniach (pajęczyny tworzonej przez ciało zwłaszcza umysł), którego go napędzają. No chyba że ktoś się tak dalece przyzwyczaił do tego życia, (np. nagrabił bogactwa, dobrze mu się żyje) i mu to odpowiada, więc to jego sprawa, wolna wola ponoć jest. A jeśli chodzi o reinkarnację to proces ten trwa właśnie dzięki niewiedzy świadomości ludzkiej (czy duszy ludzkiej, jak ją nazwiecie). Ona tak dalece przyzwyczaiła się do życia w materii, że nie zdaje sobie sprawy z istnienia innych światów. Uświadamiając sobie, że ciągle przechodzę wędrówkę w ten kibel a istnieje coś lepszego, nie chciałbym przechodzić wciąż tego samego cierpieć i szamotać się, przy niewielkich szczyptach zadowolenia, jakie oferuje to życie. I gdy przyjdzie umrzeć cielesnemu ciała i moment wyjścia, uświadomiony prawdy odmówię przyjścia na ten padół ponownie, bo nie będe już chciał wracać do rzeczywistości, w której tak wycierpiałem.

Cytat:

My nie mamy tej pewności, pozostaje nam Wiara i to zmusza nas do pewnych wyrzeczeń i decyzji w życiu.

Natomiast wiara jest za słaba, żeby przyjąć wogóle, że istnieje życie po śmierci. To jest coś na kształ przypuszczenia, chcesz być przekonany że jest, a może być inaczej. Znamienne, że prawie 2/3 polskich katolików (nawet tych praktykujących), wątpi w istnienie życia po śmierci, wątpi, bo nie ma wiedzy, dowodu że ono istnieje, a chodzi tylko dlatego, że reszta rodzinki to robi, odprawia codzienny rytuał, a ich wiara jest godna pożałowania. Tutaj potrzebna jest wiedza. Wiarę zawsze można podważyć,wątpliwościami, zniechęceniem, zwątpieniem że będzie wogóle lepiej. Są ludzie, którzy są pewni na 100 % że istnieje życie po śmierci, to tacy którzy przeszli śmierć kliniczną, jak też Ci co praktykowali i zakończyli pomyślnie medytację zen, oraz OOBE i oni są nadal na tym świecie, a ich rola, jest taka, żeby uświadamiać, że nie istnieje tylko czas i przestrzeń, istnieje wolność, nieograniczoność.

[olivka]

Po co myśleć o śmierci ,na nią nigdy nie jest za późno każdy zdąży się przekonać im później tym lepiej

[heto1830]

Moze za pare lat wynajda cos na niesmiertelnosc i nie bede mial okazji sie o tym przekonac, ba albo sie sklonuje.

[Ryba]

Żyjemy razem, umieramy samotnie.

[Adik]

Odpowiedziałbym chętnie, ale czuję, że gdy to zrobię, to znów będzie miała miejsce awantura na linii wierzący-niewierzący . A być może nawet na linii dwóch wierzących różnie .

Może odpowiem krótko: wierzę w przyszłe zmartwychwstanie .

[olivka]

[Ryba]

[Kate-K]

[Ryba]

Cytat:

brzmi jak zachęta dla psychopatycznego mordercy ale ja się nie znam >:)

A mi z pornografią. Jak te wiersze można różnie interpretować. A polonistki dalej swoje!
Grr..

[Kate-K]

ty to w ogóle masz jakieś zapędy w tą stronę. nic dziwnego, że polonistki nie pozwalały ci na "swobodną interpretację".

widze postęp z Mrr na Grr. Nice >:)

[olivka]