Forum.nieśmiałość.net

[Pawel831]

A mnie teraz ludzie akceptują. Też jako dziecko przeżywałem szkołę podstawową, wtedy jeszcze 8 lat, w małej miejscowości i wiem jak to jest gyrach. Pozdrawiam serdecznie i życzę powodzenia i odnalezienia swojej paczki znajomych. Ja chyba zaczynam ją odnajdować.

[DasOguras]

Do wszystkich którzy są w podobnej sytułacji co autor tematu (w tym ja ) jeżeli ktoś się z was śmieje, wytykają gafy..Walcie TO!!! ja też tak robie i się uspokoiło do tego stopnia że śmieją się ze mnie jak z każdego, jak widzą że się przejmujemy to jest dla nas gorzej. joł!

[ponocja]

ΣΣΣ

[speranza]

mi pomaga w tym świadomość, że ludzie na ogół cieszą się, że ty się przejmujesz. I nie wolno się dać!!

[Xehin]

[DasOguras]

[Kamil____]

kto ma miekkie serce ten musi miec twardą dupe

[ponocja]

moja dupa niestety jest miękka tak samo jak psychika xD

[Marti]

Co za porównanie

[Xehin]

[Yasriria]

A ja nie czuję się jakoś specjalnie obgadywana, czy też wyśmiewana, nic z tych rzeczy. Ja po prostu jestem ignorowana, traktowana jak powietrze. W klasie, gdy stoimy razem, przychodzi ktoś, wita się, podaje rękę albo przytula wszystkich, a mnie jakby nie zauważa... Stoję z jedną, dwiema osobami (załóżmy X i Y) i podchodzi ktoś, mówi "cześć X, cześć Y" i odchodzi. Kiedy idę na przystanek, ludzie z klasy idą kilka metrów za mną lub przedemną, a ja się im nie wpycham, bo nie potrafię. Nie jestem zapraszana na klasowe wyjście na piwo, na przerwach najczęściej stoję sama...
Ostatnio na klasowej imprezie, pod wpływem pewnych napojów (nie żebym nie wiem ile wypiła, trochę, jak każdy), przestałam panować nad sobą, "spadła mi maska" (cóż za porównanie ) i popłynęły łzy... Siedziałam tak sama, a ludzie chodzili dookoła, patrząc i odchodząc, kompletnie ignorując. I tak jest zawsze. Czasami już wolałąbym chyba być wyśmiewana niż kompletnie niezauważana. Co z tym zrobić? Zbuntować się nie potrafię, "wepchnąć" w towarzystwo tym bardziej nie... Co zrobić?

[spacja]

Yasriria: wiem co czujesz, zdarzały mi się podobne sytuacje. ci ludzie na pewno nie grzeszą empatią czy zasięgiem wzroku dalszym niż koniec własnego nosa, ale co Ty mogłabyś zrobić... myślę, że spróbować zagadać - o szkolnych, banalnych sprawach - do pojedynczych osób (jeśli nie lubisz zabierać głosu w grupie). domyślam się że w ławce raczej nie siedzisz sama a i czasami zdarza się może na przerwie koło kogoś stanąć, usiąść. może można by te sytuacje wykorzystać? ale to starałabym się raczej do osób, które myślisz, że mogą być ci przychylne, i nie traktują zupełnie jak powietrze.. bo takich co ewidentnie mają nas głęboko gdzieś, trzeba po prostu olać - bo tylko na to z naszej strony zasługują. chciałabym dać jakąś lepszą radę, ale nie znam takiej niestety. chyba tak na prawde los sie odmienia jak poznajemy nowych, innych ludzi, którzy darzą nas szacunkiem i sympatią. trzeba by się otworzyć na nowe znajomości

[dagothaur]

mnie ostatnio wysmiali za glany i nazwali je 'traperami', bo nawet nie wiedzieli co to jest, coz.
ogolnie to jest tak, ze chyba mnie akceptuja, tzn. zdarzy sie, ze robia sobie jaja (najczesciej chlopaki, ale teraz b. rzadko, kiedys prawie spokoju mi nie dawali), ale jest dobrze, raczej jestem im obojetna.