Forum.nieśmiałość.net

[Monika]

Jestem 23 letnią studentką. Piszę z powodu mojego stanu depresyjnego, w jakim się znajduje od dłuższego czasu. Wszystko sprawdza się do jednego słowa: samotność. Mam wrażenie, że nie potrafię nawiązywać kontaktów z innymi ludźmi, nie potrafię rozmawiać z nimi, także nie mam o czym (w moim życiu specjalnie nic się nie dzieje). Mam kilku znajomych, ale nie takich bliskich, kontakty z nimi są na zasadzie: jak spotkam ich w pubie to zamienię kilka słów, chyba że czasem uda mi się z kimś umówić to jedynie pod pretekstem żeby iść na piwo. Oczywiście wszędzie chodzę sama. Chyba jedno z większych moich marzeń, może to brzmi banalnie, ale to żeby iść z kimś do kina, czy na spacer, czy chociażby żeby ktoś mnie odwiedził. Specjalnie nawet nie rozmawiam z ludźmi na studiach. Zamykam się w sobie coraz bardziej, co pewnie też widać po moim zachowaniu. Czuję się takim intelektualnym dnem, wrakiem, wyrzutkiem, z którym nie warto nawet słowa zamienić.. Oczywiście wiąże się to wszystko z bardzo niskim i pogłębiającym się cały czas poczuciem własnej wartości, dzięki czemu tworzy się takie błędne koło. Powoli każdy dzień staje się męką i czasem przychodzą mi do głowy myśli samobójcze (gdybym umarła to oprócz rodziny nikt by tego nie zauważył). Nawet jak coś mi się uda to nie sprawia mi to radości, po prostu nie mam się tym z kim cieszyć. Chciałabym utworzyć związek z jakimś chłopakiem ale juz nie wierze ze to kiedys nastapi. To jest kolejna rzecz: moja nieśmiałość, mam wrażenie, że zrobię z siebie idiotkę, jestem tak beznadziejna, że po co w ogóle się odzywać, nie miałbym o czym rozmawiać. Najgorsze w tym wszystkim jest to, że wszystko, o czym pisałam, cały czas się pogłębia, co mnie przeraża. Nie mam specjalnie motywacji do działania, więc mój dzienny harmonogram jest bardzo ubogi, przez większość czasu nic nie robię, wpatruję się w sufit czy bezmyślnie w monitor. Powoli tracę nadzieję, że może być lepiej, nawet nie wiem, co ze sobą zrobić. Byłabym wdzięczna za jakąkolwiek wskazówkę. Pozdrawiam.

[Xehin]

Rozumiem Cię doskonale, bo czuję bardzo podobnie. Myślę, że jedyna wskazówka, jaka nachodzi na myśl, to próba przełamania swojej nieśmiałości/fobii, choć ja ekspertem niestety nie jestem, bo sam mam ogromne problemy, podobne do Twoich.

[Marti]

Monika, idź na któreś ze spotkań organizowanych przez Shyse'ego i spółkę.
Poznasz ludzi podobnych do Siebie

[singleplayer]

Właśnie, Marti dobrze radzi. Popadasz w depresję bo nie masz znajomych i zawarcie jakiś znajomości na pewno Cię wyciągnie z dołka.
Wiem co mówię, bo niedawno też się żaliłem, że jestem mało ciekawy i nikt nie chce ze mną gadać. ?Ale już mi przechodzi bo zapoznałem trochę ludzi przez neta. Do niektórych nawet dzwonie i się umawiamy na mieście. Nadal poznaje nowych. A i Ciebie bym chętnie poznał :

[ponocja]

ΛΛΛ

[Kamil____]

najlepiej jakbys znalazla sobie jakies pasje i to robila... kazdy ma cos co lubi robic.
Ja sam ze sobą mam taki pomysl, zeby rzucic wszystkie nałogi (jestem w trakcie tego i narazie niezle sobie radze), a potem kupic sobie rower, chodzic na silownie, w dni wolne od pracy biegać (np. wzdluz morza), chodzic po górach (bo moja miasto jest w górach i nad morzem). Do tego jeszcze mam zamiar nauczyc sie angielskiego tak na maksa i kupic sobie jakis instrument (np. gitara, ale poza tym bardzo chcialbym sie nauczyc grac na skrzypcach... podoba mi sie ten dzwiek. A jeszcze jak bym mial fortepian to by bylo cudownie, ale to takie ciezkie i drogie). Moze jeszcze deskorolka, to jedno z moich marzeń, nauczyc sie ollie, kickflip, itp... I wymiatać na mieście.

Moj wielki problem to taki, ze wydaje mi sie, ze jak przestane pić, to strace kolegów. Chcialbym w to nie wierzyć, ale tego sie wlasnie boje... Chociaz z drugiej strony wydaje mi sie, ze jak znajde wreszcie dziewczyne "na dłużej", to nie bede potrzebowal zbyt wielu kolegów... bo chcialbym z nią spedzac wiekszosc czasu.

No i sami widzicie, tyle tych super-ciekawych pomyslow i tyle czasu zeby je realizowac, ale co to za blokada, ktora powoduje, ze jeszcze nie zaczalem nic z tym robic?

[ Dodano: 30 Luty 3082, 0:00 ]
I tak sobie mysle - jaką bym byl ciekawą osobą, gdybym wszystko to zrealizował.

[Sleight Of Hand]

Witaj Myślę, że musisz znalezc cos swojego, jakis cel, idee, postanowienie czy wyzwanie coś czemu bedziesz mogła sie poswięcic i dzieki czemu świat bedzie dla Ciebie bardziej znośny Samotni na poczatku musza polegać głównie na sobie, niestety…jak tacy nieznani herosi Dlatego musisz nabrac do siebie zaufania i spróbować popchnąć siebie do przodu Gdy mamy przyjaciół to oni ułatwiają nam „wgryzienie się” w świat i smakowanie tego, co w nim najlepsze Samotna walka jest na pewno trudna, długa i mecząca, ale wielu osob próbuje i chwał im za to. Poza tym nie caly czas walczyc będziesz sama, gdy tylko będziesz chciała coś w tym kierunku zrobić i zaczniesz szukać pomocy ( te początki są chyba najtrudniejsze ) na pewno znajdzie się ktoś, kto ci jej udzieli i wtedy będzie już łatwiej ( te forum to dobry wybór )
Życzę powodzenia i pozdrawiam

[haraszo]

najważniejsze to nie poddać się marazmowi. każdemu się zdarza że myśli że jego życie jest do części ciała zakańczającej układ pokarmowy, ale nie można się dać takiemu myśleniu ponieść.
i jak już inni wyżej wspomnieli - net daje duże możliwości możesz poznać kogoś podobnego do siebie z bliższej albo dalszej okolicy. i kursy czegokolwiek też są dobre - jesteś z Warszawy, więc tam masz też nieskończone możliwości znalezienia czegoś co Cie interesuje a co przy okazji da możliwość zaznajomienia się z kimś nowym. i może nawet więcej pewności siebie nabędziesz
poza tym próba pogłębienia relacji z którymś znajomych tez nie jest takim złym pomysłem. skoro z nimi wychodzisz to to nie są ludzie, którzy spisują Cię na straty i szufladkują jako kogoś beznadziejnego, tylko jakąś sympatię do Ciebie mają

[ska]

mi się wydaje, że to wszystko wina imienia:
imię "Monika" oznacza sama, samotna... i tak się składa, że opisałaś cały mój życiorys ja też mam na imię Monika i noszę to samo brzemię, jedyne różnice to dwa lata życia i fakt, że rok temu jakimś cudem udało mi się zamydlić oczy pewnemu chłopakowi i częściowo usidlić, ale wciąż nie mogę w to uwierzyć i z duszą na ramieniu "wyczekuję" tego dnia kiedy w końcu okaże się, że to wszystko znów na marne...(mam nadzieję, że nigdy tego dnia nie doczekam)
myślę, że trzeba znaleźć tą bratnią duszę w postaci przyjaciela i dopełnić miłością, stworzyć pozytywne środowisko czyli dobry kontakt z rodziną(najbliższą) i wszystko powinno się ułożyć
ja miłość (powiedzmy że) znalazłam, kontakt w połowie do przyjęcia, reszty nadal szukam...

[Marti]

Ja miałem mieć na imię "Monika", ale nie dostałem tego imienia, bo się okazało że jestem płci męskiej.
A cała rodzina myślała że będę córką, wskazywały na to.
Ojciec nie mógł się doczekać mych urodzin, a przy porodzie wszyscy mieli zdziwko .
No i zaraz po tym ojciec już nie przepadał za mną.
Czepiał się do 16 roku życia.
Jechał po mnie jak chciał a ja nie mogłem się nawet bronić bo nieśmiały .

[ska]

[ania84]

[Axiosis]

[Kamil____]

Axiosis, bo w Szkocji wszyscy piją. Tu jakos inaczej jest, nawet w pracy sie pije. Dla mnie tak dziwnie by bylo chodzic po miescie z osobami nachlanymi, a ja bym byl na trzezwo... A nie mam tutaj takich kolegów jak w Polsce, ktorzy sie czyms interesuja, albo cos... tutaj znam samych takich matołów, ktorzy nawet czytac porzadnie nie umieja (po Polsku).

[Axiosis]

Hmm... No to że wszyscy piją... dlatego chlejesz? bo oni to i Ty musisz? Masz swoje życie i tylko to powinno Cie interesować jak żyjesz. Ja nie pije i jest mi dobrze (może gdybym pil bardziej wyluzowałbym odnośnie dziewczyn ale to chyba droga na skróty.
Do tego mam znajomych którzy cały czas piją i robią rózne rzeczy... Ale to im nieprzeszkadza jaki jestem. Jedna osoba mi kiedyś powiedziała że mnie podziwia za moje podejście do alkocholu (pijana oczywiście była)

PS - nie uważam że alkochol jest zły - ja go nielubię i dlatego nie piję. Mam znajomych którzy chleją i to sporo i nie jestem przeciw nim (niektórzy mogą sobie tak myśleć). Wkurza mnie tylko jak ktoś się cholernie dziwi że nie piję, albo walnie tekst w stylu "to Ty chory jesteś czy jak?" (poważnym bardzo tonem )

[Marti]

Mój ojciec chla i rodzeństwo, a ja nie chlam i żyję

[ania84]

I ja też nie piję

[ Dodano: 16 Październik 2008, 11:50 ]
Tak sobie jeszcze pomyślałam, Monika, a nie myślałaś o tym żeby pójść z tym wszystkim do specjalisty?

[BezNazwy]

Jakbym czytał siebie w poście Moniki..
Szkoda , że nie jestem z Wawy..

[Tomo]

Zachęcam do lektury postu:

Lek na wszystkie problemy . http://forum.niesmialosc....p?p=47619#47619

I zapraszam do uczestnictwa w spotkaniach warszawskich .

[wednesday88]

Słuchaj, Monika, ja też mam podobny problem, ale też od dłuższego czasu staram się poznawać ludzi i wychodzić tu do teatru, do kina.Tobie też to radzę. Otworzysz się na świat, znajdziesz sobie pasję, a przy tym poznasz fajnych, wartościowych ludzi.

[Marti]

Choćby nieśmiałe osoby.
Nieśmiali są naprawdę Oki, lepsi nawet od tych wygadanych egoistów.
Szkoda, że osób nieśmiałych jest tak mało

[wednesday88]

Masz rację, Marti. Niektórzy mało pokazują, a w środku posiadają wiele dobrego.

[ufcio]

Hehe, gorzej jak się jest nieśmiałym egoistą Ja pomagam innym, ale często też zachowuję się egoistycznie, no i jestem raczej narcyzem w głębi duszy :]

[wednesday88]

O, to ja też Ale też mam gołębie serce...

[kala850]

No ja tak samo mam jak monika