(artykuły - komunikacja interpersonalna - Sztuka komunikowania się)

Przedmiotem umiejętności interpersonalnych nie powinno być sprawne manipulowanie innymi ludźmi, lecz tworzenie (współtworzenie) takich warunków i atmosfery międzyludzkiej, która sprzyja rozwojowi człowieka.

Ważnym czynnikiem jest tutaj empatia, czyli umiejętność poznawania wewnętrznych stanów i procesów zachodzących w komunikującej się z nami osobie.

Sposób uczestniczenia w kontaktach międzyludzkich zależy od:

STANU UMIEJĘTNOŚCI INTERPERSONALNYCH, które uzależnione są od następujących, podstawowych umiejętności:

a) Umiejętność spostrzegania i rozumienia ludzi. W tej umiejętności gotowość do szybkiego uzyskania pewności w swych opiniach o ludziach przeszkadza we wnikliwym ich rozumieniu. Pomaga umiejętność spostrzegania „na bieżąco” zmieniających się uczuć, zachowań i myśli drugiej osoby.
b) Umiejętność pomagania i wpływania. Co mogę zrobić, aby nasze kontakty uległy zmianie w pożądanym kierunku? Ta umiejętność pomaga w tworzeniu kontaktów z osobą potrzebującą pomocy.
c) Umiejętność rozwiązywania problemów i konfliktów. Nie można skutecznie radzić sobie z czymś, co jest niejasne i ukryte. Podstawowym elementem umiejętności rozwiązania konfliktów międzyludzkich jest zdolność do pełnego uświadomienia sobie szczegółów i rozmiarów rozbieżności i aktywności komunikowania się na ten temat z partnerem.

UMIEJĘTNOŚCI INTERPERSONALNE A DOŚWIADCZENIA OSOBISTE:

Rozwijanie własnych umiejętności ważnych w kontaktach z ludźmi może być bardziej skuteczne, jeśli człowiek:
- zwiększa zaufanie do swych subiektywnych doświadczeń tzn. potrafi akceptować realnie istniejące w nim odczucia i uczucia.
- eksperymentuje z samym sobą, czyli aktywnie poszukuje nowych i bardziej odpowiednich sposobów postępowania, myślenia, widzenia, oceniania, nie bać się kierować pytań do siebie.
- poszukuje w otaczającym go świecie informacji zwrotnych np. jakie odczucie i reakcje wywołuje u innych ludzi jego zachowanie.
- ma świadomość i zdolność dokonywania wyrobów i decyzji. Jest autorem swych czynów, próbuje być odpowiedzialny za siebie tzn. zdolny do odpowiedzi samemu sobie i światu TAK lub NIE.
- analizuje swe sukcesy i niepowodzenia. Nie traktuje sukcesu jako przypadkowe zdarzenie będące źródłem satysfakcji, ale próbuje poznać drogę, które do niego prowadziła. Nie obwinia innych lub siebie, ale bada przyczyny.

Anna Grabka jest autorką serwisu www.relacje.net i redaktorką bezpłatnego Biuletynu o budowaniu trwałych więzi międzyludzkich. Odwiedź jej stronę. Możesz też zaprenumerować darmowy Biuletyn!