forum.nieśmiałość.net

[Maggi]

Barrokh,

Cytat:

Naprawdę lubicie rozmawiać o "cyrkoniach" ?

Ale tu nie chodzi o cykorie tylko o to że jeśli się komuś ktos podoba to jakos zagadac by wypadało- takie moje zdanie

[Barrokh]

[cichosza]

[Maggi]

Barrokh

Cytat:

Znam w sumie jedną, która zawsze mówi mi "cześć", uśmiecha się do mnie jak żadna inna, a nawet usiłuje nawiązać ze mną jakąś rozmowę

.


Wygląda na to że ewidentnie Cie podrywa
Wiesz, najlepiej sam sie przekonaj, w końcu co tracisz?, jak nic nie zrobisz to ona pewnie i tak prędzej czy później da sobie spokój, bo ile można czekać jeśli ta druga osoba nie daje żadnych znaków czy jest zainteresowana czy nie. (No nie żebym była jakimś ekspertem , ale wiesz...troche sie żyje na tym swiecie juz to co się będziemy oszukiwać )

[Raskolnikow]

Nie czytalem wszytkich postów bo nie mam teraz na to czasu.

Zacytuje moze jak powininna wygladac poprawiona wypowiedz. Przez pomyłke zgubilem jeden wyraz "nie" bardzo kluczowu jesli chodzi o ta wypowiedz. Wiem ze pomyslelsicie ze pisze bzdury i macie do tego prawo bo tak to własnie zabrzmialo.

Cytat:

NLS to nie(przez pomylke brak jednego słowa i zmieniony sens całej wypowiedzi ) jest kilka zdan i zaklęc po których wypowiedzeniu kazda laska rozłozy nogi.

Tak powinna wygladac częsc mojej wypowiedzi. Komu zdarza sie pisac posty o 7 rano ten zrozumie

[Paweł 19]

Chyba dla inteligentnych i że tak powiem pełnych w środku dziewczyn nie jest najważniejsza uroda. Jest od groma przystojniaków może nie każda zechce mieć takiego dla siebie, może zwróci uwagę na takiego któremu natura poskąpiła walorów fizycznym (piszę o sobie ). Powinieneś zrewanżować się jej takim samym zainteresowaniem jakim ona obdarzyła Ciebie.

to "nie" popsuło cały efekt

[Kasinka]

nożesz prysły moje nadzieje i marzenia!
idę płakać

[Bat]

Barrokh, moim zdaniem twoja krytyka jest za ostra. W poradniku absolwenta nie było przedmiotowego traktowania kobiet - co mówiły same dziewczyny. I na pewno nie chodziło tam o zaciąganie do łóżka. Też odniosłem wrażenie, że wszystko co napisał autor jest strasznie skomplikowane i opiera się na graniu, tak, że nie jesteśmy autentyczni. Tylko w ten sposób możemy powiedzieć, że każdy poradnik jest głupi i każdy nieśmiały powinien być naturalny i radzić sobie sam. Tylko, że ludzie sami sobie nie dają rady i szukają pomocy. Pewnie, że nie ma złotej recepty i prościej by było się zakochać z wzajemnością i już. Ale jeśli któryś raz z rzędu zakochuję się nieszczęśliwie i nie podobam się mojej wybrance, to zaczynam się zastanawiać - dobra raz, czy dwa mogę mieć pecha, ale dziesięć, dwadzieścia razy... może coś robię nie tak? Może powinienem coś zmienić? No i szuka się rozwiązania. Takie rady mogą pomóc - a że nie powinniśmy podchodzić do tego bezkrytycznie to już inna sprawa. Nic nie zwalnia od myślenia (może poza filmami ze Steaventem Seagalem).

[Batkocz]

[Barrokh]

Cytat:

Barrokh, moim zdaniem twoja krytyka jest za ostra.

No trochę może jest za ostra, ok, sam przynaję

Cytat:

To co w tym schemacie widzianym z zewnątrz wydaje się być wyrachowaniem, nie jest nim kiedy samemu się w tym uczestniczy.

No to czyli ja mam rację. To powinno wyjść naturalnie, a nie że wyuczysz się jakiegoś poradnika i wszystko ci się uda, bo takie wrażenie odniosłem czytając post Absolwenta

Cytat:

Wiesz, najlepiej sam sie przekonaj, w końcu co tracisz?, jak nic nie zrobisz to ona pewnie i tak prędzej czy później da sobie spokój, bo ile można czekać jeśli ta druga osoba nie daje żadnych znaków czy jest zainteresowana czy nie

Nie wiem, nawet bym sobie nie mógł wyobrazić siebie z nią. Nie zakochałem się w niej, może też dlatego, że nie wierzę żeby taka dziewczyna zwróciła na mnie uwagę. Wydaje mi się, że może ona mnie lubi, chociaż też nie wiem za co, bo przecież nie znamy się zbyt dobrze. Co do tego, czy coś zrobię czy nie - raczej nie, nie będę się wygłupiać, są jakieś granice moich "uczuciowych" ambicji i z taką dziewczyną raczej sobie dam spokój. Chodziło mi tylko o to, po czym sprawdzić, że jakaś dziewczyna się mną interesuje, czy też jest tylko dla mnie miła.

Cytat:

To sprawdź czy do innych się uśmiecha tak samo czy tylko do Ciebie.

Nie będę przecież za nią łaził cały dzień i sprawdzał do kogo się uśmiecha, a fo kogo nie. Zresztą, do mnie się mało która dziewczyna uśmiecha (nie dlatego, że jestem brzydki, tylko jestem raczej małomówny), więc fajnie, że chociaż ona

[Siemowit]

Szczerze mówiąc ten tzw. poradnik Absolwenta to żadna nowość i nawet osoba nie mająca żadnego doświadczenia, mogłaby zawrzeć swoje porady dla każdego z nas....wszystko pięknie jest opisane, ale mało co można przewidzieć i doświadczenie uczy, że nie ma żadnych uniwersalnych technik podrywu czy flirtu...to wszystko wychodzi samo a każdy ma swoje sposoby oparte na wieloletnim doświadczeniu, metody prób i błędów...
A osoby niedoświadczone niech przestaną czytać jakieś głupie książki i poradniki a sami zaczynają działać na tzw. spontanie....bo im bardziej "faszerujemy" się tymi bzdetami tym bardziej izolujemy się od prawdziwego życia, które jest nieprzewidywalne....

Relacje damsko-męskie powinny być naturalne, spontaniczne, nawet przypadkowe...bez planów i przygotowań...nie myśleć o tym, zwyczajnie wykorzystywać jedynie "malutkie" codzienne okazje do poznania nawet przypadkowych osób...sztuka polega na tym aby w pogoni za ideałem i wypatrywaniem tej/tego co ma być w planie poderwany, nie przegapić sytuacji pod samym nosem...sztuka postrzegania jest bardzo trudna i chyba w mojej opinii decyduje o tym czy jesteśmy sami czy nie..czy potrafimy dostrzec kogoś kto jest nami zainteresowany, czy szukamy nie wiadomo gdzie.

[rapsodia]

[norm]

nigdy nie miałem dziewczyny a mimo to nie czuję się z tym źle i nie widzę większego problemu w tym...
myślę sobie że to się nie dzieje pierwsze na siłę, po drugie obie strony muszą tego chcieć, nawet podświadomie...
wydaje mi się że jeśli coś styka to reszta sama się rozwinie... według mnie to idzie tak
poznanie się - głębsze zaznajomienie(koleżeństwo) - kontakty przyjacielskie/bycie ze sobą...
okropnie żałośnie brzmi mi podejście wielu osób które mają okropnie egoistyczne poglądy, próbują kogoś zdobywać(nawet zaliczać!) i to jeszcze jakimiś sposobami i metodami... nawet próbują to trenować... no ludzie bez przesady ale bycie ze sobą dwóch osób to raczej oznaka wzajemnego lubienia się, szanowania, zaufania itd...
zadajcie sobie pytanie w jakim celu chcecie z kimś chodzić....
według mnie tak jak już pisałem dwie osoby się po prostu poznają i jak się lubią to się będą ze sobą spotykać i umawiać na piwo lub kawę a jeśli coś będzie na tym etapie stykało to się przerodzi w związek = chodzenie ze sobą głupio brzmi to określenie tak szczeniacko...
ahh co do pierwszego postu chętnie wyłowie pewne słowa... wy nie musicie nonstop podtrzymywać rozmowy i zagadywać i rozmawiać i się wysilać itp... mi dużo czasu zajęło uświadomienie sobie tego...

[Maggi]

norm

Cytat:

wydaje mi się że jeśli coś styka to reszta sama się rozwinie... według mnie to idzie tak poznanie się - głębsze zaznajomienie(koleżeństwo) - kontakty przyjacielskie/bycie ze sobą...

To jest tak że fajnie sie to czyta ale obawiam się że to nie jest tak prosto Im bardziej ci sie ktos podoba tym tak naprawdę jest trudniej nawet jesli wiesz że tej drugiej osobie tez sie podobasz. Już pomijam wszystkie gafy to czy nie jest tak że jak ktoś jest nieśmiały to prędzej "wytłumaczy sobie" że nie jest wart tej osoby i po prostu zamiast jak napisałeś poznawać sie będzie raczej jej unikal, żeby ona/on sie nie dowiedziała przypadkiem "jaki jest naprawde" . Takie sa moje spostrzeżenia.

[Paluszek]

Nawiązując do tego poradnika, przyszło mi na myśl, że ludzie są chyba dużo bardziej skomplikowani dla siebie samych i innych, kiedy pojawiają się prawdziwe uczucia. To znaczy mogą zachowywać się nieprzewidywalnie i nie do końca mają kontrole nad tym, co czynią, bo wobec uczuć trudno jest zachować zimną krew. Zimna krew można zachować w sytuacjach, o których pisze Absowent, tzn. jakiś chłopak wybiera sobie kilka celów (jak rozumiem wybiera te dziewczyny, które na pierwszy rzut oka "wpadły mu w oko") i próbuje zagadywać do każdej, a to kolczyki pochwali, zaproponuje ciastko, umówi się nawet na jakąś kawę. Jest tu to zabezpieczenie, że tak naprawdę w tym momencie żadna nie jest mu jakoś specjalnie bliska i dlatego nawet w obliczu rozczarowania żalu nie będzie. Chociaż prawdę powiedziawszy poczułabym się bardzo zawiedziona wiedząc, że jestem takim celem obok trzech innych i to chwalenie kolczyków, to w zasadzie element takiej gry.
Jeśli chodzi o uczucia, które pojawiają sie gdzieś między tą chłodna kalkulacją i planem działania, to sprawa się komplikuje. Tutaj chyba trzeba się już zdać wyłącznie na siebie i wykazać się cierpliwością i otwartością na drugą osobę, a także przygotować się na pewne trudności, bo o ile takie flirty są źródłem beztroskiej zabawy, to już z czyimiś uczuciami nie można sobie tak igrać i zmieniać cele jak komu wygodnie. Chciałam przytoczyć fragment z "Małego Księcia" o takim "oswajaniu" drugiej osoby, kiedy z "celu", o którym pisze Absolwent staje się kimś wyjątkowym:
Mówi Lis: "(...) Teraz jesteś dla mnie tylko małym chłopcem, podobnym do stu tysięcy małych chłopców. Nie potrzebuje ciebie. I ty także mnie nie potrzebujesz. Jestem dla ciebie tylko lisem, podobnym do stu tysięcy innych lisów. Lecz jeżeli mnie oswoisz, będziemy się nawzajem potrzebować. Będziesz dla mnie jedyny na świecie. I ja będę dla ciebie jedyny na świecie".
Wydaje mi się, że kogoś odpowiedniego można poznać nieoczekiwanie, ale jeśli jest się w pewnym sensie wewnętrznie wyciszonym. Bo jeśli co tydzień umawiać się z inna dziewczyną/chłopakiem, to może i to jest rozrywka, nawet ma to swoje plusy, człowiek uczy się większej śmiałości do ludzi, ale nie można w ten sposób poznać kogoś, poznać jego osobowości, zalet i cech, które nigdy nie ujawnią się w pierwszym kontakcie, nie można poznać też siebie, bo siebie poznaje się poprzez drugą osobę, ale w kontakcie długotrwałym. Myślę, że szansę na budowanie głębokich relacji z płcią przeciwną daje bardziej droga, którą zaproponował Norm, czyli poprzez poznawanie siebie i przyjaźń. Nie wydaje mi się, że taki związek będzie letni w stosunku do wybuchu nagłej namiętności i wiązania się "w ciemno".

[Batkocz]

[norm]

PYTANIE:Co jest żałosne, że jedna osoba potrzebuje bliskośći drugiej?
Że nie nie nauczyła się czym ta bliskość jest? Że skoro nie wie czym jest to szuka jej poomacku i chwyta się róznych sposóbów by ją odnaleźć?
ODPOWIEDŹ:

Cytat:

okropnie żałośnie brzmi mi podejście wielu osób które mają okropnie egoistyczne poglądy, próbują kogoś zdobywać(nawet zaliczać!) i to jeszcze jakimiś sposobami i metodami...

nie wiem gdzie wyczytałeś w moim poście że uważam iż potrzeba bliskości według mnie jest żałosna... oj czytanie ze zrozumiem masz na dosyć miernym poziomie...
PYTANIE:czy jeśli nazwie się żałosnymi to nasza własna żałosność się zmniejsza? Jeśli tak, to może spróbuje.
ODPOWIEDŹ:Nie, choć niektórym się może tak wydawać, ja do nich nie należę.
Nieśmiali nie lubią metody prób i błedów,
właśnie dlatego jestem przeciwnikiem "zarywania lasek" sposobem nr.52 kursu "jak zarywać laski" "recytując" wierszyk o ładnych kolczykach...(w sumie to jest także cześć odp. na 1 pytanie "co jest żałosne według mnie") a potem czekaniem na reakcje
bardziej jestem zwolennikiem powolnego zacieśniania kontaktów.... w tej wersji nie ma prób i błędów...
wydaje mi się że jeśli coś styka to reszta sama się rozwinie
Gdyby to było takie proste to ludzie nie zakładali by takich wątków
hmm ależ jesteś dosłowny... tak masz racje nic samo się nie dzieje... trzeba akcji dla reakcji.
ahh a teraz postaram się wyczerpująco napisać co według mnie jest żałosne w temacie o kontaktach.
obieranie sobie kobiet jako celi, pisanie o zawieraniu związku w szczeniacki sposób jak zarywanie lasek, zdobywanie kobiety/dziewczyny, korzystanie i pisanie o rożnych technikach... zalatują mi szarlataństwem, żerowaniem na naiwnych, nieszczerością, pazernością, wykorzystywaniem i nieliczeniem się z uczuciami drugiej osoby oraz EGOISTYCZNĄ KONCENTRACJĄ NA SOBIE i chęci ZDOBYCIA kobiety dla SIEBIE bez patrzenia na jej uczucia... przedmiotowe podejście też mi nie pasuje ok
koniec
jak chcesz rozwijać ten temat to zapraszam na gadu gadu albo skype...
__________
zgadzam się częścią twojego posta... mnie jakoś się nie podoba jak ktoś chwali kolczyki aby kogoś zdobyć(kojarzy mi się z uwodzeniem) a nie aby komuś sprawić komplement ponieważ ma naprawdę ładne kolczyki... ja na miejscu tej kobiety nie chciał bym się zadawać z tym pierwszym typem... nieszczerość...

[Batkocz]

[Slur]

Witam wszystkich, jestem tu nowy.

Autor tematu pytał o nasze doświadczenia, więc napiszę o swoich.
Swoją byłą dziewczynę poznałem dawno temu na osiedlu, nie zwróciliśmy na siebie uwagi. Po kilku latach byłem ciekawy co u niej słychać, zdobyłem jej numer GG i zaczęliśmy czasem pisać. Niedługo potem umówiliśmy się na spacer. Spotykaliśmy się i rozmawialiśmy coraz częściej, rozumieliśmy się wyśmienicie. Po 2-3 miesiącach zaczęliśmy inaczej na siebie patrzeć, ale byłem zbyt nieśmiały by zrobić pierwszy krok. W końcu ona go zrobiła i mnie pocałowała z zaskoczenia. A potem już było z górki. Rozumieliśmy się jak z nikim innym, ufaliśmy całkowicie, więc nie musiałem się niczego obawiać.
Niestety czuję się dobrze tylko w bardzo nielicznym towarzystwie. Przez moją nieśmiałość, nie chodzenie na żadne imprezy, związek zaczął się psuć i w końcu po prawie 2 latach bycia razem (niedawno) rozpadł się.

Poradnik Absolwenta to świetny post. Nie jest to żadna recepta na sukces, tylko opisanie z praktycznego punktu widzenia, kilku podstawowych zasad panujących w damsko-męskiech relacjach, naszej psychice i kulturze. Bez względu na to, co o tym myślimy, musimy się dostosować i nauczyć z tych zasad korzystać, jeśli chcemy być sprawni społecznie.

[Redex]

[Paluszek]

[Slur]

To nie jest tak, że nie lubię imprez. Mam tylko problem gdy jest tam dużo ludzi, tym bardziej takich, których nie znam. Niestety po pójściu na studia wszyscy znajomi rozjechali się po Polsce, a nowych kotaktów do teraz nie nawiązałem.

Dziewczyna często chodziła na imprezy, a ja zostawałem w domu. To rodziło masę głupich sytuacji - ja byłem zazdrosny, jej było przykro, że nie może się normalnie bawić, itd. W końcu znalazła sobie w tamtym towarzystwie innego chłopaka. Poza tym zaniedbałem dziewczynę i wszystkie inne ważne rzeczy, w zeszłym roku, ale nie chcę się tu o sobie rozwijać.

Na podstawie moich doświadczeń uważam, że nieśmiałości nie powinno brać się pod uwagę, gdy chce się ocenić, czy dane osoby do siebie pasują. Dla mnie nieśmiałość to nie jest cecha charakteru, tylko skorupa na nim, która bardzo przeszkadza.

[Paluszek]

[Bat]

Z moich (nielicznych, ale jednak) doświadczeń wynika, że nieśmiałość nie musi być akurat przyczyną rozpadu związku. Kiedy już uda się poznać tę drugą osobę i przejść z nią w stosunki bardziej intymne (stworzyć związek), to w stosunku do tej osoby nieśmiałość może prysnąć - ta druga osoba jest nam wtedy bardzo bliska i już się tak nie boimy. Chociaż mogę sobie wyobrazić sytuację, że do końca tak nie jest - każdy może mieć pewnie inaczej. Ja zresztą jestem nieśmiały tylko w stosunku do dziewczyn kiedy chciałbym nawiązać bliższą relację (z koleżankami czy przyjaciółkami nie mam takich problemów) - może jeśli ktoś jest nieśmiały na codzień wobec wszystkich ludzi, to sytuacja się zmienia.

I jeszcze odnośnie porad. Pamiętam, że na terapii grupowej, po odegraniu psychodramy powiedziano mi kilka rzeczy - porady, obserwacje odnośnie tego co robiłem źle. Nie było to przyjemne, ale dało mi do myślenia. Wkrótce po tym zaczepiłem zupełnie nieznajomą dziewczynę w tramwaju. Nie stosowałem żadnych technik - nic z tych rzeczy. W głowie miałem tylko jedną rzecz, którą usłyszałem na terapii - żeby nie nastawiać się na to jak jestem widziany (czyli na siebie), tylko nastawić się na tę drugą osobę, wykazać zainteresowanie jej osobą. Po prostu luźno z nią porozmawiałem. Po trzecim przypadkowym spotkaniu (jeździliśmy tym samym tramwajem czasami - tak wypadało) spytałem się o jej numer - podała mi. Później coś mi w smsach nie poszło i ostatecznie nic z tego nie wyszło Do czego zmierzam - gdybym nie otrzymał wskazówek z terapii moja rozmowa z tą dziewczyną skończyłaby się po pierwszych kilku zdaniach, a już na pewno nie dostałbym jej numeru telefonu. Nie chodzi o złotą radę, nie chodzi o to że ktoś ci coś powie i masz "laskę" podaną na talerzu po kilku gadkach, chodzi o to że korzystając (byle z rozsądkiem) z różnych rad/poradników można dostrzec czasem swoje błędy i już ich nie popełniać. To wszystko.

Swoją drogą być może skuteczną pomocą jest odgrywanie psychodramek. Tylko też trzeba mieć zaufaną osobę i odwagę żeby coś takiego zrobić. Wtedy wcielacie się w rolę - druga osoba w dziewczynę/chłopaka, który się tobie podoba, ty w siebie z zadaniem poderwania/zagadnięcie/zaproszenia danej osoby. Potem wychodzicie ze swoich ról (podobno ważne żeby po odegraniu całej scenki symbolicznie "zdjąć" z siebie role) i mówicie o tym co czuliście, o waszych spostrzeżeniach. Poza tym to oswaja z sytuacją, w której się stresujesz. Może to brzmi nieprzekonująco, ale sam byłem zaskoczony, kiedy wiedziałem, że gram, że to nie jest naprawdę, a ręce zaczęły mi tak latać ze stresu, że nie wiedziałem co zrobić - jak w rzeczywistości zresztą.

[panmiódpansmród]

a ja zmienie troche temat

dziewczyny a jak chcialbycie byc poderwane?